Edukacja akademicka w perspektywie krytycznej

Rozprawa Andrzeja Rozmusa pojawia się w szczególnym dla Polski okresie kolejnej kontrrewolucji ideologicznej i ustrojowej, która stanowi przejście od neoliberalnej polityki państwa w latach 1989–2015 do polityki zorientowanej na demokratyczny autorytaryzm. Jest zatem o tyle ważna dla nauk społecznych, że pozwala spojrzeć z interdyscyplinarnej perspektywy na transformację szkolnictwa wyższego. Wykorzystanie filozofii i pedagogiki krytycznej staje się podstawą do badań akademickiej edukacji w sferze publicznej.

Uprzednia rekonstrukcja przenikania do edukacji neoliberalnej ideologii, w tym jej głównych źródeł i przesłanek teoretycznych oraz ujętych w międzynarodowych ekspertyzach i raportach, staje się dla autora warunkiem zrozumienia kontekstu uwikłania w nią procesu kształcenia uniwersyteckiego w Polsce. Jego książka jest erudycyjna, a przy tym zawiera odwołania do najnowszych rozpraw naukowych krajowych i zagranicznych badaczy neoliberalnych uwarunkowań oraz praktyk w szkolnictwie wyższym.

W części opisującej stan ewolucji szkolnictwa wyższego po 1989 roku Andrzej Rozmus sięga do faktograficznych danych oraz wyróżnia cztery okresy transformacji szkolnictwa wyższego w latach 1989–2018. Zaproponowane podejście badawcze do strukturalnych elementów procesu kształcenia w opinii studentów jest interesujące i pozwala na wielostronne uchwycenie interesujących danych. Tym bardziej jest to ciekawe, że autor łączy paradygmat badań ilościowych z egzemplifikacją badań jakościowych, co pozwala wniknąć w wybrane aspekty tego procesu.